- APANARE
- APANAREin Charta Dominorum Canneti in Provincia A. C. 1328. apud Car. du Fresne, panem est ac cibum porrigere pascere> panem enim pro quocumque alimento, usurpari palam est. Hinc Apaner unc fille, in Consuetud. Nivern. c. 23. artic. 24. alibique, feu apanager, in Consuetud. Silvanectensi art. 66. et c. apud Eundem est dotem, seu legitimam portionem bonorum filiae conferre, ita ut in coeteris hereditatis bonis locum non habear iisque renuntiet. Ab eodem fonte Apanamentum seu Apanagium Gallicis Scriptoribus usurpatur, pro eo, quod ad victum et in alimentum secundogenitis praestatur et conceditur a Parentibus, Soustenance vocat Petrus de Fontanis in Consilio c. 34. Nam in pluribus Galliae provinciis, ut ait Pertus de Vineis l. 6. Ep. 25. Maior natu, exclusis minoribus fratribus et coheredibus, solus in castro succedit, inter eos nullo tempore dividendo. Quippe Baroniae seu maiora praedia ac feuda divisionem non recipiunt, sed ad solum primogenitum pertinent: qui tamen tenetur apanagium fratribus assignare reliquis, pro dignitatis ac natalium ratione. Unde Apanagium, divisioni, seu partagio, opponitur, in Pacto A. C. 2323. quod refertur in Probationibus Historiae Cabillonensis, eidem laudato. Introductus autem is mos, ut nobilium familiarum dignitas integra illibatusque splendor permaneret, dum ad unum ex liberis universâ maiorum praediorum pervenienre successione, reliqui apanagiô, seu provisione, ut quoque vocatur, contenti vel clericalem aut caelibem vitam eligerent, vel bella sectarentur (nisi aliunde illos bonis ditari contigerit) sicque feuda illa crebra ac frequenti divisione non minuerentur. Quod exemplô geminô, in familia Montispeslulana, illustrat idem Car. du Fresne: ut et Conitibus Flandriae idem docet, ex Lamberto Schaffnaburg. A. C. 1071. Neque alia fuit Principum quorundam mens, qui legum condendarum auctoritatem sibi vindicantes statuerunt ut tota bonorum successio unicum spectaret primogenitum, secundogeniti certis statisque pensionibus pro victu et vestitu ad tempus contenti essent: quod etiamnum inPontivensi Comitatu et aliis aliquot Franciae provinciis, oberinet. Inprimis vero id iuris Reges usurpârunt, non quidem primae stirpis, cum Franciae Regnum tunc non semel inter plures filios divilum legamus; nec secundae omnino, nam inter Ludovici Pii filios quanta bellorum hinc seges orta, notum: Tertiae tamen, ubi certis pariter pensionibus secundogenitos contentos esle voluerunt, Regnum unigenito soli attribuentes: ad quem deficiente reliquorum lineâ directâ, bona ipsis, apanagii iure, concesla redeunt. Quod quidem ex antiqua Regni consuerudine obtinuisse, probatsaepe laudatus Auctor, ex Arcsto, e schedis Peirescianis a se descripto, quod vide, si collibitum est, apud eum in Glossar. idem moris alibi quoque obtinuisse, vigereque etiam nostro tempore, dicemus infra, ubi de Primogenitorum iure.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.